حنوکا عید گشایش و افتتاح معبد و نور یا عید گشایش دروازه های جهان زیرین و افزایش ظلمت ۳
{ … بزرگ ترها نیز، گرچه مقامات هلاخایی چندان نمی پسندند، عادت کرده اند که به 👈ورق بازی بپردازند. در اسرائیل جدید بیش از مضامین مرتبط با معجزهٔ الاهی، بر شورش قهرمانانهٔ مکابیان تأکید می شود، زیرا این شورش باعث 👈استقلال دوبارهٔ آنان از حاکمان خارجی شده بود. به همین سبب نیز سکولاریست های اسرائیلی به راحتی به این جنبهٔ عید #حنوکا گرایش می یابند. بدین ترتیب روشن کردن شمع حنوکا هم در میان بخش های دینی و هم در میان بخش های غیر دینی جامعهٔ اسرائیلی رواج یافته است. اگر چه زمان حنوکا نزدیک 👈 انقلاب زمستانی قرار دارد اما در مجموع تلاش چندانی برای پیوند زدن این جشن نور با مضامین نور و #تاریکی مشهود در طبیعت صورت نگرفته است. حاخام یهودا لوئو پراگی در قرن شانزدهم، تنها الاهیدانی است که از این گونه نکات یادکرده است؛
«باید دانست مناسب همان است که ورود نور به جهان در 👈بیست و پنجم کیسلو صورت گرفته باشد. زیرا در سه ماه پیش از آن، نور خورشید همواره در حال ضعیف شدن بوده است. از آن زمان به بعد است که نور بیشتر می شود. »
«فاصله میان حنوکا و #پوریم»
تقریباً یک هفته بعد از حنوکا روزهٔ روزانه ای گرفته می شود که عسارا بطوت، یعنی «دهم طوت» نام دارد. این روزه به یاد روزی است که در آن نووخد نصر (بخت النصر) محاصره اورشلیم را آغاز کرد. از آنجا که طوت دهمین ماه از ماه نیسان است که خروج ازمصر در آن صورت گرفت، تلمود چنین استنباط کرده است که این همان تعبیر «روزه ماه دهم» است که در کتاب زکریای نبی (۸: ۱۹) آمده است. همانند همه روزه های کوچک این روزه نیز از سحر تا دم شب به طول می انجامد ولی از یک جهت این روزه از روزه های دیگر متمایز است و آن اینکه اگر در جمعه واقع شود با آنکه معمولا روزه گرفتن روز پیش از شبات ممنوع است اما روزه در همان روز و بدون هیچ تغییری گرفته می شود. این امر از آن رو است که در کتاب یحزقل درباره روزی که شاه بابل اورشلیم را محاصره کرده بود آمده است: «نام این روز را برای خود بنویس. نام همین روز را.» این بدان معنا است که نباید این روز را پس و پیش کرد بلکه باید در همان تاریخ درست آن یادبودش را انجام داد. دو ماه پس از آن، عید سال نوی 👈درختان را جشن می گیرند. این جشن در پانزدهم شواط (در بهمن ماه) واقع می شود و در آن روزه گرفتن ممنوع است و دعاهای توبه ای نیز از نماز کنیسه حذف می شوند. مرسوم است که در این عید میوه صرف شود، به ویژه میوه های مخصوصی مانند انگور، انجیر، انار، زیتون و خرما که در کتاب مقدس با سرزمین مقدس پیوند خورده است. طو بیشواط، که از جشن های معروف شمرده می شود، در #اسرائیل جدید به زمانی مخصوص انجام تشریفات 👈درخت کاری تبدیل شده است و در آن دانش آموزان سراسر کشور مشارکت می جویند. طو بیشواط نزد یهودیان متعبد و غیر سکولار نیز مهم شمرده می شود؛ زیرا میوه هایی که پس از آن تاریخ 👈شکوفه می زنند از حیث قوانین شرعی مربوط به عشریه و دیگر قوانین مرتبط با امور #کشاورزی، متعلق به سال جدید خواهند بود. }
(منبع : کتاب باورها و آیین های یهودی صفحات ۲۷۱ الی ۲۸۵)
نکته۱: در کتاب مکابیان هیچ سخنی از معجزهٔ شمع در داستان فتح معبد نشده است : 👇
{ مکابی به همراه یاران خویش به هدایت خداوند، مقدس و شهر را باز پس گرفت و قربانگاه هایی را که بیگانگان در میدانهای عمومی بر پا کرده بودند و نیز پرستشگاه های ایشان را ویران ساخت. چون #معبد تطهیر شد، قربانگاه هایی دیگر بساختند و سپس از سنگهای آتش، جرقه بر گرفتند و با این آتش، پس از دو سال وقفه 👈 قربانی ذبح کردنی تقدیم کردند و بخور سوزاندند و چراغها افروختند و نانهای پیشکشی پیش آوردند . چون این کارها انجام پذیرفت، به سجده افتادند و به درگاه خداوند دعا کردند که دیگر اجازه ندهد گرفتار چنین شروری شوند، بلکه اگر دچار گناه شدند، به حلم خویش تأدیبشان کند و تسلیم ملت های کفرگوی و ددخویشان نسازد. تطهیر معبد در 👈 همان روزی انجام پذیرفت که بیگانگان حرمت آن را هتک کرده بودند، یعنی روز بیست و پنجم همان ماه که ماه کسلو بود .هشت روز به شیوهٔ عید 👈خیمه ها شادمانه جشن گرفتند و به یاد آوردند که چگونه پیش از آن در ایام عید خیمه ها ، مانند حیوانات وحشی در دل کوهساران و غارها منزل کرده بودند. از این روی، شاخه های برگ آذین و شاخه های زیبا و شاخه های نخل به دست گرفتند و نوای سرودها را بر آستان که تطهیر مکان مقدس خویش را میسر ساخته بود، برآوردند. با 👈حکمی عمومی که به 👈رأی گذاشته شد، مقرر گشت که تمامی ملت یهود هر سال این روزها را جشن بگیرند. }
(منبع : کتاب دوم مکابیان از مجموعه کتابهایی از عهد عتیق یا کتابهای قانونی ثانی ترجمه پیروز سیار صفحات ۳۱۳ و ۳۱۴)
ادامه دارد …