مدرار سایتی برای فهمیدن
داستان گل سرخ (رُز)۱۰
{کرکس ۳}
ادامه نکته ۲: اما می دانیم که بنا به شواهد و قرائن بت نسر به شکل کرکس بوده یا با کرکس مرتبط بوده است در کتاب باورها و اسطوره های عرب پیش از اسلام در این باره آمده است: 👇
{ برخی از بت های قوم نوح به صورت حیوان بوده است؛ زیدان می گوید: «ودّ به صورت مرد و سُواع به صورت زن و یغوث به صورت شیر و یعوق به صورت اسب و نسر به صورت کرکس بوده است». (انساب العرب القدما ص ۳۹) و این بت آخر [نسر] به شیوهٔ زبان آرامی به «نشرا» معروف بوده است و تلمود و بعضی متون موثق سریانی آن را خدایی عربی دانسته اند. از کتاب الاصنام _چنان که گذشت_ دریافته می شود که قوم حمیر آن را می پرستیده اند، امّا ابن کلبی نشنیده است که حمیر به نام این بت نامیده شده باشند و نیز نامی از او در اشعار حمیر و اشعار هیچ کدام از طوایف عرب نیامده است، (کتاب الاصنام) ، اما یاقوت می گوید که اخطل در ابیاتی از آن یادکرده است: 👇
امّا و دما مائرات تخالها
علی قنه العزی و بالنسر عندما
(سوگند به خون های ریخته شده بر فراز سر عزّی و نسر که می پنداری خون سیاوشان است). (معجم البلدان ج ۴ص۷۸۱)
این بت در سرزمین سبا قرار داشت و قوم حمیر و سایر پیروانش آن را عبادت می کردند تا آن که ذونواس آن قوم را یهودی کرد. } (کتاب باورها و اسطوره های عرب پیش از اسلام محمود سلیم الحوت صفحات ۷۴ و ۷۵)
ذکر این نکته ضروری است که ما درباره بت های قوم نوح که در قرآن مجید یاد شده است جز بت ود اطلاعات باستان شناسی نداریم. اطلاعات ما تماما متعلق به تواریخ و اشعار عرب است. اما بت ود در این بین تنها بتی است که ما اطلاعات باستان شناسی از وجود وی داریم و می دانیم که قوم ثمود وی را می پرستیدند.
نکته ۳: اما نکته جالبی وجود دارد که در آیین های مرگ و تدفین بعضی ملل، جنازه فرد متوفی را می گذاشتند تا خوراک پرندگان از جمله کرکس شود ! من باب مثال این عمل در دین زرتشتی انجام می شده است! در دین زرتشتی زمین و آب و آتش به عنوان قوای طبیعی پاک است و دفن جسد مرده در زمین گناه بسیار مهمی بوده است که باعث آلوده شدن زمین میشده است. سوزاندان جسد مرده توسط هندوها که از دیگر اقوام آریایی هستند انجام می شده است اما در دین زرتشتی این عمل توهین به آتش محسوب می شده است. تا اینجای کار هر چند عمل زرتشتیان مخالف سیره ادیان الهی ابراهیمی است اما قابل فهم و درک است که در جهان بینی زرتشتیان، خاک مقدس بوده و دفن جسد مرده باعث آلوده شدن زمین می شده است. اما این مسئله قابل درک نیست که جسد انسان توسط مزداپرستان در بلندی ها محکم شود تا خوراک سگان و لاشخوران شود! از این مسئله به صراحت در وندیداد از مجموعه اوستا سخن رفته است! زرتشتیان پس از خورده شدن جسد مرده استخوان های مرده را در استودان می گذاشتند. این عمل زرتشتیان که گوشت جسد مرده را می گذاشتند تا خوراک لاشخورها شود به نظر فقیر نوعی حظ دادن و خوراک دادن به ربه النوع کرker است. تا وی حظ خویش را از روح بخاری فرد متوفی ببرد. فقیر بالشخصه این عمل زرتشتیان را یک عمل اهریمنی می دانم. در وندیداد این عمل توسط اهورامزدا به زرتشت تعلیم داده شده است. اینکه وندیداد دارای چه درجه از اعتبار است خود محل بحث های بسیاری میان محققین ایرانشناس و متخصص در دین زرتشتی است. خوانندگان گرامی می توانند به مقدمه ترجمه وندیداد از ترجمه مجموعه اوستا اثر جلیل دوستخواه و یا کتاب دو جلدی وندیداد هاشم رضی مراجعه نمایند.
هاشم رضی هم در کتاب وندیداد و هم در کتاب آیین مغان، رسم استودان را از رسومات مردمان ساکن فلات ایران پیش از ورود آریایی ها می داند و اعتقاد بر این دارد این رسم توسط مغان مادی وارد وندیداد شده است. و یکی از دلایل ایشان نقل هرودوت از آیین تدفین مغان مادی است. علی ای حال چه این رسم توسط زرتشت مرسوم شده باشد یا نه و چه متعق به مغان مادی که مهردین بوده اند باشد. این رسم به نظر فقیر حظ دادن و غذا دادن به ربه النوع کر ker است تا حظ خویش را از جنازه متوفی ببرد. چنانچه در آیین هندو، جنازه را در آتش می سوزانند تا ایزد آگنی (ایزد آتش) این خوراک را دریافت نماید و حظ خویش را از جنازه متوفی ببرد. درمیان بعضی از قبایل سرخ پوستان نیز رسمی مشابه با زرتشتیان وجود دارد یعنی جسد را خوراک لاشخورها و کرکس ها می نمودند. در ادیان کهن در شرق آسیا نیز رسمی مشابه وجود داشته است.
ادامه دارد….
منبع:eitaa.com/soltannasir
