دو نفر به صد نفر(پندانه)

کاروانی از شهری به حاکم شکایت بردند که :
دو راهزن، کاروان صد نفری ما را غارت کردند!
حاکم با تعجب پرسید:
چگونه صد کس با دو تن برنیامده اند؟!
یکی از آنان در پاسخ گفت:
آن ها دو نفر بودند همراه، ما صد نفر بودیم تنها!
امام علی ( علیه السلام) :
.. و بر شما باد به ارتباط و بذل و بخشش و دوری گزیدن از جدائی و پشت کردن به یکدیگر .
نهج البلاغه، نامه .۴۷

این مطلب را نیز بخوانید

نوشته بود؛

نوشته بود؛ حوالی ساعت یک ظهر پیک موتوری برایم محصولی آورده بود. کمی زمان برد …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *