طنـاب و خدا
🔹کوهنوردی میخواست از بلندترین کوهها بالا برود.
🔸او پس از سالها آمادهسازی، ماجراجویی خود را آغاز کرد ولی از آنجا که افتخار این کار را فقط برای خود میخواست، تصمیم گرفت تنها از کوه بالا برود.
🔹او سفرش را زمانی آغاز کرد که هوا رفته رفته رو به تاریکی میرفت ولی قهرمان ما به جای آنکه چادر بزند و شب را زیر چادر به شب برساند به صعودش ادامه داد تا اینکه هوا کاملا تاریک شد و بهجز تاریکی هیچچیز دیده نمیشد.
🔸سیاهی شب همه جا را پوشانده بود و مرد نمیتوانست چیزی ببیند حتی ماه و ستارهها پشت انبوهی از ابر پنهان شده بودند.
🔹کوهنورد همان طور که داشت بالا میرفت در حالی که چیزی به فتح قله نمانده بود ناگهان پایش لیز خورد و با سرعت هرچه تمامتر سقوط کرد.
🔸سقوط همچنان ادامه داشت و او در آن لحظات سرشار از هراس تمامی خاطرات خوب و بد زندگیاش را به یاد میآورد.
🔹داشت فکر میکرد چقدر به مرگ نزدیک شده که ناگهان احساس کرد طناب به دور کمرش حلقه خورده و وسط زمین و هوا مانده.
🔸حلقه شدن طناب به دور بدنش مانع از سقوط کاملش شده بود.
🔹در آن لحظات سنگین سکوت چارهای نداشت جز اینکه فریاد بزند:
«خدایا کمکم کن.»
🔸ناگهان صدایی از دل آسمان پاسخ داد:
«از من چه میخواهی؟»
🔹کوهنورد گفت:
«نجاتم بده.»
🔸صدا گفت:
«واقعا فکر میکنی میتوانم نجاتت دهم؟»
🔹کوهنورد گفت:
«البته، تو تنها کسی هستی که میتوانی مرا نجات دهی.»
🔸صدا گفت:
«پس آن طناب دور کمرت را ببُر!»
🔹برای یک لحظه سکوت عمیقی همه جا را فراگرفت و مرد تصمیم گرفت با تمام توان به طناب بچسبد و آن را رها نکند.
🔸روز بعد گروه نجات رسیدند و جسد منجمد شده یک کوهنورد را پیدا کردند که طنابی به دور کمرش حلقه شده بود در حالی که تنها یک متر با زمین فاصله داشت.
منبع: t.me/masaf