مدرار سایتی برای فهمیدن
“بعضی آدمها دنیارو زیبامیکنند”؛
آدمایی که هروقت ازشون بپرسی چطوری؟ میگن خوبم.
وقتی بهشون زنگ میزنی وبیدارشون میکنی! میگن بیداربودم! یا میگن خوب شد زنگ زدی..
وقتی میبینن یه گنجشک داره رو زمین غذا میخوره راهشون روکج میکنن که اون نپره اگه یخ ام بزنن، دستتو ول نمیکنن بزارن تو جیبشون.
ادم هایی که با صد تا غصه تو دلشون بازم صبورانه پای درد دلات می شینن!
همینها هستند که دنیارا جای بهتری میکنند؛
مثل آن راننده تاکسی ای که حتی اگر در ماشینش را محکم ببندی بلند میگوید: روزخوبی داشته باشی..
آدمهایی که توی اتوبوس وقتی تصادفی چشم در چشمشان میشوی، رو برنمیگردانند لبخند میزنند و هنوز نگاه میکنند.
دوستهایی که بدون مناسبت کادو میخرند و میگویند این شال پشت ویترین انگار مال تو بود.
یا گاهی دفتر یادداشتی، کتابی..
آدمهایی که از سرچهارراه، نرگس نوبرانه میخرند و با گل میروند خانه
کسانیکه غم هیچکس را تاب نمیاورند و تو را به خاطر خودت میخواهند و خلاصه در یک کلام، بامعرفتن.
ای کاش میشد این ادم ها رو قاب کرد و به در ودیوار شهر زد.
