مدرار سایتی برای فهمیدن
ذوالقرنین قرآن کیست ? ۱۹
{احادیث ذوالقرنین ۹}
{۲۴/۷۱۰۵). و از حارث بن حبیب روایت کرده است، که گفت: مردی به محضر امیرالمؤمنین علیه السلام وارد شد و عرضه داشت: ای امیرالمؤمنین ! مرا نسبت به ذوالقرنین آشنا فرما.
فرمود: ابرها در تسخیر او قرار گرفت و اسباب و وسیله ها برایش فراهم گردید و نور برایش گسترده گشت. آن مرد سؤال کرد: نور چگونه برایش گسترش یافت ?
فرمود: همچنان که در روز می دید، در شب (تاریک) هم می دید.
سپس امام علی علیه السلام به آن مرد فرمود: آیا می خواهی تا بیشتر توضیح دهم ? آن مرد ساکت ماند. (تفسیر عیّاشی)
«داستان چشمهٔ آب حیات و زنده شدن ذوالقرنین در سه مرحله با فاصلهٔ هر کدام صد سال و جریان سدّ یأجوج و مأجوج»
۲۵/۷۱۰۶). و از اصبغ بن نباته روایت کرده است، که گفت: از امیرالمؤمنین علیه السلام دربارهٔ ذوالقرنین سؤال شد ?
فرمود: او بندهٔ شایسته و صالحی بود که به نام عیّاش شهرت داشت، خداوند او را برگزید و او را به سوی مردمی از قرون ابتدایی در ناحیهٔ مغرب زمین مبعوث نمود و این جریان 👈بعد از طوفان نوح علیه السلام واقع شد، بعد از مدّتی مردم به سمت راست سر او (شقیقه اش) ضربتی زدند و از آن ضربت ، وفات کرد، سپس خداوند او را بعد از صدسال زنده کرد و او را بر گروهی دیگر از همان پیشینیان در ناحیهٔ مشرق زمین برانگیخت و این بار هم او را تکذیب کرده و به سمت چپ سر (شقیقه اش) ضربتی دیگر وارد کردند و با همان ضربت وفات کرد، سپس خداوند او را بعد از گذشت صد سال دیگر زنده کرد و در جای آن دو ضربت، همانند شاخی پدید آورد، که نشانهٔ بر انگیخته شدن و 👈عزّت و سلطنت او بود.
پس از آن خداوند او را به آسمان دنیا بالا برد، به طوری که تمام زمین، شرق و غرب، کوه ها و دشت ها، درّه ها و رودها را به او نشان داد و علم هر چیزی را در اختیار او نهاد که به وسیله آن حق و باطل را تشخیص می داد و نیز او را به رعد، برق و تاریکی آسمان تأیید نمود، سپس او را بر زمین بازگرداند و به او وحی کرد: در زمین به سمت ناحیهٔ مغرب و مشرق زمین گردش کن که همانا سرزمین ها را در اختیار تو قرار دادم و بندگان خود را نزد تو خاضع گرداندم تا از تو و هیبت تو وحشت کنند.
بعد از آن ذوالقرنین به سمت مغرب رفت و هر گاه عبورش به قریه ای می افتاد، نعره ای همچون شیر خشمناک بر می کشید و از دو شاخ روی سرش تاریکی و رعد، برق و صاعقه درخشیدن می کرد، به طوری که همهٔ مخالفان او به هلاکت می افتادند و هنوز به محل مغرب خورشید نرسیده بود که تمام اهل شرق و غرب عالم مطیع و فرمان بر او شدند؛ و این همان فرمایش خداوند متعال است که فرموده : «إِنَّا مَکَّنَّا لَهُ فِی الْأَرْضِ وَآتَیْنَاهُ مِنْ کُلِّ شَیْءٍ سَبَبًا»_ ما او را توانایی و موقعیت (خاصی) دادیم و دانش و اسباب هر چیزی را در اختیارش نهادیم_، پس به حرکت و گردش خود ادامه داد «حَتَّى إِذَا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَغْرُبُ فِی عَیْنٍ حَمِئَهٍ»_ تا پایان _«قَالَ أَمَّا مَنْ ظَلَمَ»_ تا آن که رسید به محل غروب خورشید، دید که در چشمه ای گل آلود غروب می کند… اما کسی که ظلم و ستم نماید_ و به پروردگار خود ایمان نیاورد «فَسَوْفَ نُعَذِّبُهُ» _پس به زودی او را عذاب خواهیم کرد_، یعنی به وسیله عذاب در همین دنیا مجازات خواهد شد، «ثُمَّ یُرَدُّ إِلَى رَبِّهِ» _سپس به نزد پروردگارش بازگردانده می شود _، که همان جایگاه جاوید او خواهد بود، «فَیُعَذِّبُهُ عَذَابًا نُکْرًا» _تا جایی که فرموده: _ «وَسَنَقُولُ لَهُ مِنْ أَمْرِنَا یُسْرًا* ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَبًا» _ پس خداوند او را عذاب سخت و دردناکی می نماید … و به او (ذوالقرنین) فرمان های آسان خواهیم داد* سپس راه را ادامه داد.
امیرالمؤمنین علیه السلام افزود: سپس ذوالقرنین در مسیر خود به محلی برخورد کرد که به نظر می رسید خورشید (در دریا فرو می رود) و در چشمه ای گل آلود غروب می کند و در کنار خورشید 👈هفتاد هزار فرشته وجود داشت که با زنجیر های آهنین خورشید را در سمت راست زمین به دریا (چشمه) می کشیدند😳 و هنگام طلوع، آن را از قعر دریا بر می آوردند، همچنان که کشتی بر روی آب جریان می یابد و حرکت می کند، پس موقعی که به محل طلوع خورشید رسید «وَجَدَهَا تَطْلُعُ عَلَى قَوْمٍ لَمْ نَجْعَلْ لَهُمْ مِنْ دُونِهَا سِتْرًا * کَذَلِکَ وَقَدْ أَحَطْنَا بِمَا لَدَیْهِ خُبْرًا» _دید که خورشید بر قومی طلوع می کند که برای آن ها غیر از پرتوی نور، هیچ پوششی قرار نداده ایم* ما این چنین بر احوال او احاطه داشتیم_. }
ادامه دارد ….
