رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی

✍️ رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی

🔹روزی شاگرد یک راهب پیر هندو از راهب خواست که به او درسی به‌یادماندنی دهد.

🔸راهب از شاگردش خواست کیسه نمک را نزد او بیاورد. سپس مشتی از نمک را داخل لیوان نیمه‌پری ریخت و از او خواست همه آن آب را بخورد.

🔹شاگرد فقط توانست یک جرعه کوچک از آب داخل لیوان را بخورد، آن هم به سختی.

🔸استاد پرسید:
مزه‌اش چطور بود؟

🔹شاگرد پاسخ داد:
خیلی شور و تند است، اصلاً نمی‌شود آن را خورد.

🔸پیر هندو از شاگردش خواست یک مشت از نمک بردارد و او را همراهی کند. رفتند تا رسیدند کنار دریاچه.

🔹استاد از او خواست تا نمک‌ها را داخل دریاچه بریزد. سپس یک لیوان آب از دریاچه برداشت و به شاگرد داد و از او خواست آن را بنوشد.

🔸شاگرد به‌راحتی تمام آب داخل لیوان را سر کشید. استاد این بار هم از او مزه آب داخل لیوان را پرسید.

🔹شاگرد پاسخ داد:
کاملا معمولی بود.

🔸پیر هندو گفت:
رنج‌ها و سختی‌هایی که انسان در طول زندگی با آن‌ها روبه‌رو می‌شود همچون مشتی نمک است.

🔹اما این روح و قدرت پذیرش انسان است که هرچه بزرگ‌تر و وسیع‌تر می‌شود، می‌تواند بار آن همه رنج و اندوه را به‌راحتی تحمل کند.

🔸بنابراین سعی کن یک دریا باشی، نه یک لیوان آب.

 

منبع: dargolfarsh.ir و  t.me/masaf