مدرار سایتی برای فهمیدن
🔴 پایان منوتو یا آغازِ …
🔴 آیا پروژه منوتو شکست خورد؟
شبکه بهایی منوتو بعد از قریب به ۱۳ سال فعالیت جمع شد. بسیاری این را پایانِ محتوم همه شبکه‌های معاند و هر کسی که با جمهوری اسلامی در افتاد خواندند که تجربه تاریخی ما نیز در چند دهه اخیر همین را نشان داده و به نظر در اصل این حرف تردیدی نیست، اما بیاییم قدری از شعار دور شویم و موضوع را به نحو دیگری بررسی کنیم …
من فقط دو نکته عرض می‌کنم؛
(باقی حرف‌ها بماند برای بعد)
۱️⃣ برخلاف تصور بسیاری از دوستان، منوتو را شبکه‌ای بسیار موفق می‌توان دانست! چرا؟!
چون منوتو از ایرانِ کهن و سده‌ی اخیر روایتی ساخت – رسماً تاریخ‌سازی کرد – که امروز در ذهن بخش بزرگی از جامعه، روایت معتبری است. از عموم مردم گرفته تا حتی برخی نخبگان! و این حیرت‌آور است …
منوتو به عنوان مهم‌ترین رسانه سلطنت‌طلبِ بعد از انقلاب، برخی از دزدی‌ها و جنایاتِ انکارناپذیرِ پهلوی را چنان سفیدشویی کرد که حتی جلادی چون پرویز ثابتی – رئیس اداره سوم ساواک – را هم می‌توانست روی آنتن بیاورد و روایت‌هایش را به خورد مردم بدهد!
منوتو تا آنجایی پیش رفت که حتی ربع پهلوی را به عنوان نجات‌بخش ایران به خورد بخش بزرگی از مردم و اپوزوسیون داد. ربع پهلوی که توانایی و اختیار جمع کردن درون خانه خود را ندارد، برای برخی از مردم و نخبگان شد نجات‌بخش ایران! و این واقعا عجیب است. یعنی به همان میزان که ما مسخره می‌کنیم، برای برخی این موضوع جدی است!
روایت‌های ناسیونالیستی و اسلام‌ستیزانه‌ی منوتو از تاریخ و سیاست ایران، ذهن بسیاری از مردم را تغییر داد و برای اصلاح این روایت‌ها شاید چند دهه کار نیاز باشد. روایت‌هایی که با هویت ایرانی که هزاران سال پادشاهی را بالای سر خود دیده بود، هماهنگی داشت و لااقل دوست داشت آن حرف‌های خیالی را بشنود و باور کند و …
۲️⃣ کمرنگ شدن رادیو و تلویزیون با ظهور رسانه‌های نوین امری بدیهی در تمام دنیاست. مخاطب در سوشال‌ها، VODها، شبکه‌های اینترنتی و … فعال‌تر است و ترجیح می‌دهد همه چیز را از آن طریق دنبال کند. آنجا این احساس را دارد که انتخاب‌گر است و خودش تعیین می‌کند چه ببیند و چه بشنود و حتی می‌تواند در برابر آنچه مصرف کرده، کُنش رسانه‌ای داشته باشد.
این یعنی در آینده‌ای نه چندان دور شاهد تغییر جدی در فضای رسانه خواهیم – که بخشی از آن را همین امروز هم می‌توان مشاهده کرد – و اگر آن را فهم نکنیم، خودمان نیز قافیه را بیش از این خواهیم باخت.
آنچه که برای منوتو اتفاق افتاد، آینده‌ی بسیاری از رسانه‌هاست و همسو و ناهمسو بودن‌شان تأثیر چندانی در اصل ماجرا ندارد.
از این دید رسانه‌ی ملیِ خودمان را نیز نگاه کنیم! یا باید برای زنده ماندنِ تنِ بی‌جانش مدام بودجه تزریق کنیم – تا همین مخاطب نیم‌بند را با شبکه‌های عمدتاً بدون اثرگذاری حفظ کند – یا بعید نیست در آینده‌ای نزدیک مجبور باشد بخش عمده‌ای از این شبکه‌ها را حذف کند و ساختارش را چابک و متفاوت نماید.
همین امروز صدا و سیما قریب به ۱۳۰ شبکه ملی، محلی، رادیویی و اینترنتی و ده‌ها مجموعه جنبی دارد که هر کدام نیز کلی عِدّه و عُدّه دارند! با چه میزان مخاطب و اثرگذاری، خدا می‌داند و این یعنی اگر عصر جدید رسانه‌ها و افکار عمومی را فهم نکنیم قافیه را بیش از این باخته‌ایم …
👈 اما در مورد منوتو سوال این است که آیا قرار است این تیم با شکل و شمایلی جدید و در فرمی متفاوت و البته سفید بازگردد؟! این چیزی است که یک سال آینده مشخص خواهد کرد که منوتو تمام شده یا نه در حال سفیدشویی و احیای خود بوده است ..
منبع: کانال حمید کثیری و کانال حسین دارابی
