{عدم تاثیر ستارگان بر یهودیان در اندیشه قبالیست ها ۴}
نکته ۳: نام واژه מזל (مزل) در حساب جمل عبری می شود ۷۷ که جمع دو عدد ۷+۷ می شود ۱۴ و جمع ۴+۱ می شود ۵ یعنی معادل حرف ה (ه)
نام ابراهیم نیز در عبری אברם (۲۴۳)بود که با اضافه شدن ה (ه) به آن אברהם(ابرهم) عددش می شود ۲۴۸ و جمع اعداد ۸+۴+۲ می شود ۱۴ و جمع ۴+۱ می شود ۵.
همانطور که ملاحظه می نمایید عدد مرکب و مفرد ابراهم אברהם برابر با عدد مرکب و مفرد مزال מזל یعنی صور فلکی است. در واقع می توانیم اینگونه نیز بگوییم که خداوند با اضافه کردن حرف ה به نام ابراهیم خلیل او را تا فلک ثوابت بالا برد. تا وی را از حیطه تاثیرات آسمان های هفت کوکب مصون بدارد.
پ ن ۱ : به تطابق عدد مرکب ۱۴ با عدد چهارده معصوم پاک نیز توجه نمایید.
نگاهی دیگر به این مسئله : 👇
شیخ اکبر محمد محی الدین ابن عربی در فصوص الحکم فص ادریسی به افلاک پانزده گانه قائل است و شمس را در میان این افلاک می داند. وی در محاسبه خویش کره خاک و آب و هوا و اثیر را نیز به افلاک اضافه نموده و البته فلک کرسی و عرش را غیر از افلاک تسعه ۹ گانه قدیم دانسته است. بر مبنای شیخ فلک چهاردهم _معادل عدد مرکب نام جدید ابراهیم خلیل אברהם _ فلک کرسی می باشد که بالای فلک ثوابت است.
و اگر ما خود چهار کره (خاک و آب و هوا و اثیر) را به افلاک تسعه قدیم اضافه نماییم. به عدد سیزده می رسیم که باز عدد مرکب چهارده یک درجه بالاتر از این افلاک است. یعنی اینکه خداوند نام وی را به فوق مرتبه تاثیر و تاثر افلاک ارتقا داد.
نکته ۴: در هیچ بخشی از تورات فعلی اشاره ای به این موضوع نشده که یهوه به ابراهیم گفته باشد دانش نجوم خویش را کنار بگذار! شاید این فقره در متون شفاهی یهودیان نظیر میشنا و گمارا و… آمده باشد. به فقراتی که در متن زوهر به داستان ابراهیم خلیل الله _در تورات_ اشاره شده توجه نمایید : 👇
{۱۵ عهد خدا با ابرام
بعد از این وقایع، کلام خداوند در رویا، به ابرام رسیده، گفت: 《ای ابرام مترس، من سپر تو هستم، و اجر بسیار عظیم تو.》
۲ ابرام گفت:《 ای خداوند یهوه، مرا چه خواهی داد، و من بی اولاد می روم، و مختار خانه ام، این العاذار دمشقی است؟》 ۳ و ابرام گفت: 《اینک مرا نسلی ندادی،و خانه زادم وارث من است.》۴ در ساعت، کلام خداوند به وی در رسیده، گفت: 《این وارث تو نخواهد بود، بلکه کسی که از صُلب تو درآید، وارث تو خواهد بود.》 ۵ و او را بیرون آورده، گفت: 《اکنون بسوی آسمان بنگر و ستارگان را بشمار، هرگاه آنها را توانی شمرد.》پس به وی گفت: 《ذُریت تو چنین خواهد بود.》 ۶ و به خداوند ایمان آورد، و او، این را برای وی عدالت محسوب کرد. }(تورات کتاب پیدایش فصل ۱۵ آیات ۱ تا ۶)
پ ن ۱: همانگونه که ملاحظه می نمایید در متن بالا اشاره ای به کنار گذاشتن دانش نجوم توسط حضرت ابراهیم نشده و چنانچه گفته شد. شاید جهودان در کتب دیگری نظیر میشنا و … چنین گزاره ای را داشته باشند. نکته دیگری که در متن زوهر خودنمایی می کند بالابردن و صعود روح ابراهیم خلیل الله به فلک ثوابت که جایگاه ستارگان ثابت است می باشد. هرگاه چنین بوده باشد می تواند نشانی از صعود روح حضرتش به جایگاهی رفیع تر از قلمرو آسمانهای هفت کوکب باشد که در زیر فلک ثوابت قرار دارند. تلقی شود. مسلما برای چنین فردی با چنین صعود روحی نظرات نحس کواکب به حداقل می رسد _اگر نگوییم که کاملا از بین می رود_ یا اینکه شکل دیگری به خود می گیرد.
منبع: کانال سلطان نصیر و عکس هوش مصنوعی ماکروسافت