حکایت عمر طولانی شیخ ابوسعید جیشی

{حکایت عمر طولانی شیخ ابوسعید جیشی}

فقیر پیشتر اشاره کردم که بر طبق بعضی اقوال، سلمان فارسی در زمان صدر اسلام عمری طولانی داشته و در بعضی منابع آمده که ایشان صحبت دار حضرت عیسی روح الله نیز بوده است.
به غیر از سلمان فارسی که در منابع روایی شیعی و بعضی تواریخ اهل سنت به عمر طولانی وی اشاره شده است. در اعتقاد شیعیان و همچنین بعضی از صوفیه و عرفا حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و حضرت خضر علیه السلام و الیاس علیه السلام و عیسی روح الله تاکنون زنده می باشند.
بنده تا کنون در کتب صوفیه و عرفا به حکایتی مبنی بر عمر طولانی مشایخ این طایفه بر نخورده بودم. جز کتب قلندران هند و پاکستان که در آن به عمر طولانی بعضی از مشایخ آن دیار نظیر عمر چهارصد ساله بدیع الدین شاه مدار بنیان گذار طریقت مداریه که نوعی طریقت قلندری می باشد اشاره شده است.
اما چندی پیش در کتاب منقبت الجواهر که در احوالات جناب میرسید علی همدانی که از عرفای کامل مکمل است حکایتی را مبنی بر عمر طولانی یکی از مشایخ صوفیه یافتم که آن را برای خوانندگان نقل می نمایم.

{ای رفیق از جناب سیادت(میرسید علی همدانی) پرسیده اند که سبب اجازت ابوسعید جیشی رضی الله عنه چه بود؟ به زبان حال تقریر کردند که چون به خدمت ایشان مشرّف شدم در سن بیست و دو بودم از ایشان پرسیدم که یا مرشدی یا مولایی تو را مُعَمَّر از چه وجه می گویند؟
فرمود که من صحابه حضرت عیسی روح الله بودم چون ایشان به فرمان قهار ذوالجلال واهب العطیات و غافر جمیع خطیات به سماوات عروج کردند. از ایشان دعا خواستم و در تورات و انجیل دیده بودم که بعد از عیسی علیه السلام محمد نام پیغمبر آخرالزمانی به عرصه خواهد آمد بنابرآن از ایشان دعا خواستم تا او(محمد ص) را دیدم. و از او (محمد ص) دعا خواستم تا تو‌ را دیدم و از زبان ایشان نیز صفت تو شنیده بودم بنابرآن ما را مُعمّر می گویند بعد در خدمت شریف پرنور حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و سلم علیه افضل التحیات و اکمل الصلوات و مفخر موجودات شفیع جمیع صغایر و سایر الخطایات مشرف شدم چندگاه در خدمت مطهر و منور ایشان بودم ناگاه روزی آن سید مختار و آن کاشف جمیع اسرار و آن واقف تمام استار با کل صحابه ابرار نشسته بودند چند مرغی طیران از هوا به سوی زمین فرود آمدند آن سرور به زبان مبارک فرمود که 《مرحبا من هذا الروح الولد》، بنده در خدمت آن طبیب حاذق علت گناه حاضر بودم پرسیدم که یا قریشی لقب و ای هاشمی مطلب و ای زینت الارض و الفلک و ای راحت العرش و الملک این جانواران که بودند؟ گفتند یا اباسعید جیشی اینها چند روحی از سراج امت من بودند. گفتم یا رسول الله 《مرحبا من هذا الروح الولد》 پس چه فرمودند؟ گفتند: که در این جانوران روح یکی از اولاد من بود اگر من نبودمی علی بن ابی طالب به جای من بودی و اگر علی بن ابی طالب نبودی او بودی. گفتم‌ یا رسول الله پس کِی خواهد بود؟ فرمود که بعد از هجرت من هفتصد و سیزده سال در زمین عراق از شهر همدان آن ستاره طلوع خواهد نمود. گفتم یا رسول الله و یا قره العین جمیع نبی الله نام او چه خواهد بود؟ فرمود که علی همدانی.
بعد از آن از حضرت نبوی دعا خواستم که الله تبارک تعالی مرا نصیب کند که او را هم ببینم لاجرم آن سرور کائنات و آن مفخر کل موجودات دعا کردند که الله تبارک و تعالی اجابت کرد اکنون من منتظر تو بودم و امروز به شما ملاقات شدم اکنون تلقین ذکر و آداب خلوت به طریق آن جد بزرگوار تو به تو رسانم و شما را ممتاز این معنی بکنم. بعده آن جناب سیادت فرمودند که در خدمت ایشان کوشیدن گرفتم هر چند مانع می شد که من به خدمت تو آمدم هرگز قبول نکردم و صحبت شریف ایشان از حد غنیمت شمردم و سر در قدم شریف نهادم. روزی از شیخ معمر پرسیدم که یا حضرت سن مبارک چه باشد؟ فرمودند که قیاس کن در زمان مهتر عالم هفتصد و بیست و دو ساله بودم الحال تا این جا حساب کن که چقدر گذشته باشد چون آن جناب سیادت حساب کردند سالها بسیار در عدد قلم درآورد جمله یکهزار و چهارصد و سی و پنج سال شد و آن جناب متحیر ماند گفت یا شیخ معمر در زمان آخرین امت شنیده ام که اینقدر سن نمی باشد تو را از چه سبب دادند؟ فرمود که از برای لقای تو. }(منقبت الجواهر صفحات ۳۲ الی ۳۴ )

نکته : اگر از عنصر غلو آمیز این حکایت که در آن از زبان رسول خدا صلوات الله علیه اشاره می نماید که اگر من نبودم حضرت علی علیه السلام بود و اگر حضرتش نبود میرسید علی همدانی بود. با کمی اغماض بگذریم. زیرا در کتب شرح حال مشایخ کم و بیش چنین حکایات غلو آمیزی پیدا می شود. شاید بتوان مضمون کلی این حکایت را صحیح دانست. و اینکه تا قرن هشتم یک‌ شیخ ابوسعید جیشی ای وجود داشته که آداب خلوت و تلقین ذکر را مستقیما از رسول خدا صلوات الله علیه اخذ نموده بود. 

منبع: کانال سلطان نصیر