مدرار سایتی برای فهمیدن
ذوالقرنین قرآن کیست ? ۶۴
{ نگاهی به اساطیر میان رودان و ارتباط آن با صور فلکی در آسمان شب ۲۵}
{ انکی و نین خورسگ: اسطوره ای آسمانی ۱۹}
این تفسیر فقیر از این آیات نه تنها با تاریخ دوران حضرتش و کیش مردمان بابل باستان همخوانی دارد بلکه مویداتی دیگری نیز در خود قرآن مجید دارد.
اولین نکته ای که باید توجه داشت که این آیات مرتبط با آیات بعدی و ربوبیت رب النوع اجرام سماوی توسط مردمان عصر حضرت ابراهیم است.
دومین نکته مهم آیات این است که حضرت در آیهٔ ۸۱ سوره انعام می فرماید : 👈{ وَحَاجَّهُ قَوْمُهُ قَالَ أَتُحَاجُّونِّی فِی اللَّهِ وَقَدْ هَدَانِ وَلَا أَخَافُ مَا تُشْرِکُونَ بِهِ 👈إلَّا أَنْ یَشَاءَ رَبِّی شَیْئًا وَسِعَ رَبِّی کُلَّ شَیْءٍ عِلْمًا أَفَلَا تَتَذَکَّرُونَ ﴿۸۰﴾=و قومش با او به ستیزه پرداختند گفت آیا با من در باره خدا محاجه مى کنید و حال آنکه او مرا راهنمایى کرده است و من از آنچه شریک او مى سازید بیمى ندارم مگر آنکه پروردگارم چیزى بخواهد علم پروردگارم به هر چیزى احاطه یافته است پس آیا متذکر نمى شوید (۸۰)}
از سیاق این آیه اینگونه بر می آید که مشرکین با حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام بحث می نمایند و حضرتش را از خشم خدایان (دروغین) یعنی رب النوع های اجرام سماوی می ترسانند. و حضرتش می فرماید «من از آنچه شریک او می سازید ترسی ندارم.» _یعنی نمی ترسم که خدایان دروغین شما به من صدمه ای برسانند._ «مگر آنکه پروردگارم چیزی بخواهد و علم پروردگارم به هر چیزی احاطه یافته است. …» یعنی اگرم بتوانند به من صدمه ای برسانند بخواست پروردگارم است.
اگر در معنای این آیه دقیق شویم و آن را کنار آیات پیشین بگذاریم. در می یابیم که حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام بخوبی پس از دیدن ملکوت آسمانها و زمین از جایگاه رب النوع های صور فلکی و رب النوع های زمینی (سرزمین ها، رودها و دریاها ..) آگاه بوده است. به همین دلیل آنان را مالک چیزی حتی نفع و زیان خودشان نمی داند. اما با اینحال توان ضرر رساندن آنان را به خود در صورتی که حق تبارک تعالی دستشان را باز بگذارد منتفی نمی داند. ضمن اینکه این ضرر و آسیب احتمالی را هم تنها به خواست خداوند می داند. یعنی حضرتش برای این موجودات کوچکترین ربوبیتی قائل نمی شود.
آنچه که نظر ما را اینجا تایید می کند این است که مجسمه های سنگی و چوبی و فلزی که بی جان هستند پس توانایی آسیب و ضرر زدن مربوط به رب النوع اصنام است نه خود اصنام.
اما دلیل دیگر ما آیهٔ ۵۶ سوره مبارکه انبیا است: 👇
{وَلَقَدْ آتَیْنَا إِبْرَاهِیمَ رُشْدَهُ مِنْ قَبْلُ وَکُنَّا بِهِ عَالِمِینَ ﴿۵۱﴾
و در حقیقت پیش از آن به ابراهیم رشد [فکرى]اش را دادیم و ما به [شایستگى] او دانا بودیم (۵۱)
إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَا هَذِهِ التَّمَاثِیلُ الَّتِی أَنْتُمْ لَهَا عَاکِفُونَ ﴿۵۲﴾
آنگاه که به پدر خود و قومش گفت این مجسمه هایى که شما ملازم آنها شده اید چیستند (۵۲)
قَالُوا وَجَدْنَا آبَاءَنَا لَهَا عَابِدِینَ ﴿۵۳﴾
گفتند پدران خود را پرستندگان آنها یافتیم (۵۳)
قَالَ لَقَدْ کُنْتُمْ أَنْتُمْ وَآبَاؤُکُمْ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿۵۴﴾
گفت قطعا شما و پدرانتان در گمراهى آشکارى بودید (۵۴)
قَالُوا أَجِئْتَنَا بِالْحَقِّ أَمْ أَنْتَ مِنَ اللَّاعِبِینَ﴿۵۵﴾
گفتند آیا حق را براى ما آورده اى یا تو از شوخى کنندگانى (۵۵)
قَالَ بَلْ رَبُّکُمْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الَّذِی 👈فطَرَهُنَّ وَأَنَا عَلَى ذَلِکُمْ مِنَ الشَّاهِدِینَ ﴿۵۶﴾
گفت [نه] بلکه پروردگارتان پروردگار آسمانها و زمین است همان کسى که آنها را پدید آورده است و من بر این [واقعیت] از گواهانم (۵۶)}
در آیه ۵۶ سوره مبارکهٔ انبیا حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام در پاسخ به مشرکین زمان خویش می گوید. که رب شما (پروردگار یکتا)، رب آسمان ها و زمین است. سپس در ادامه می گوید: {الَّذِی فَطَرَهُن= همان کسی که آنها را پدید آورده است} و من جزو گواهان این واقعیت هستم.
اینجا سوال این است که منظور حضرت از فطرهن، اصنام سنگی است? یا ارباب اصنام که حضرت در مشاهده ملکوت آسمان ها و زمین دیده است. و به مخلوق بودنشان و اینکه مالک نفع و زیان خویش هم نیستند پی برده است ?! گواهی دادن حضرت بر کدام یک از این دو است ?!
واقعیتی که حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام بدان گواهی می دهد کدام است ? اگر حضرت گواهی می دهد که حق تبارک تعالی به طریق اولی به وجود آورنده بتان سنگی است ?! اینکه بر خود بت پرستان پوشیده نبوده. زیرا آنها خود بتان خویش را از روی تصاویر صور فلکی آسمان شب و رب النوع های خمسه متحیره و شمس و قمر می ساختند. و چنین امر ساده ای نیاز به گواهی دادن حضرتش نداشته است.
